سایت خوب زیستن

هربار که کودکانه دست کسی رو گرفتم
گم شده ام !!!
ترس من از گم شدن نیست ..
ترسم از گرفتن دستی ست که بی بهانه رهایم کند !

 من این روزها...

صدای ثانیه، ثانیه ...

فراموش شدنم رامیشنوم ...

دیدی ای غمگین تر از من
بعد از آن دیر آشنایی
آمدی خواندی برایم
قصه ی تلخ جدایی


مانده ام سر در گریبان
بی تو در شب های غمگین
بی تو باشد همدم من
یاد پیمان های دیرین
آن گل سرخی که دادی
در سکوت خانه پژمرد
آتش عشق و محبت


در خزان سینه افسرد
کنون نشسته در نگاهم
تصویر پر غرور چشمت
یک دم نمی رود از یادم
چشمه های پر نور چشمت
آن گل سرخی که دادی
در سکوت خانه پژمرد 

 

آغوشتو به غیر من به روی هیشکی وا نکن

منو از این دلخوشیها آرامشم جدا نکن

من برای با تو بودن پر عشق و خواهشم

واسه بودن کنارت تو بگو به هر کجا پر میکشم

منو تو آغوشت بگیر آغوش تو مقدسه

بوسیدنت برای من تولد یک نفسه

چشمای مهربون تو منو به آتیش میکشه

نوازشه دستای تو عادت ترکم نمیشه

فقط تو آغوش خودم دغدغه ها تو جا بذار

به پای عشق من بمون هیچکسو جای من نیار

مهر لباتو رو تن و روی لب کسی نزن

فقط به من بوسه بزن به روح و جسم وتن من

غیر دل چیزی ندارم ، که بدونم لایق تو

دلمو از مال دنیا به تو هدیه داده بودم

با تموم بی پناهی ، به تو تکیه داده بودم

هر بلایی سرم اومد ، همه زجری که کشیدم

همه رو به جون خریدم ،ولی از تو نبریدم

هر جا بودم با تو بودم ، هر جارفتم تو رو دیدم

تو سبک شدن ،تو رویا ، همه جا به تو رسی

اگه احساسمو کشتی ، اگه از یاد منو بردی

اگه رفتی بی تفاوت ، به غریبه سر سپردی

بدون اینو که دل من شده جادو به طلسمت

یکی هست اینور دنیا که تو یادش مونده اسمت

یه روز یه ترکه تفنگ دستش می گیره میاد به پایتخت تا کشور رو از استبداد نجات بده به خاطر من و تو ، اسمش ستارخان بود .

یه روز یه لره با لشکر کمی که داشت رفت به جنگ اسکندر وقتی همه سربازاش کشته شدند باز هم تک نفره جنگید تا برای ایران بمیرد ، اسمش آریو برزن بود .

یه روز یه رشتی به خاطر غیرتش به وطن با دوستاش رفت به جنگ شوروی تا به ناموس من و تو توهین نشه ، اسمش میرزا کوچک خان جنگلی بود .

یه روز یه اصفهانی  دید پرتغالی ها دارن تو کشورش قلعه میسازند رفت با هاشون جنگید تا ذره ای از خاک ایران کم نشه ، اسمش شاه عباس اول بود .

 یه روز یه قزوینی دید عراق به خاک کشور وارد شده به خاطر این که به من و تو سخت نگزره رفت به جنگ و کشته شد ، اسمش عباس بابایی بود .

بعد ما ... )-:

به دوستت دارم هايم كه ايمان نياوردي ....

...، مي روم

نبودنم را باور كن

با ارزش ترين

چيز در زندگي ؛

اين نيست كه

چه چيزهايي را داريم ...

بلكه اين است كه

واقعآ چه كساني را

داريم ..!!

واقعآ چه كساني را

داريم ..!!

دلمان کوچک است،

ولی آنقدر جا دارد که برای هر عزیزی که دوستش داریم؛

نیمکتی بگذاریم برای همیشه ی عمر...

فقط تماس های اضطراری...

مرا هیچ اضطراری نیست جز تماس با تو...

پس چرا نمیشود...

دیگر به فقط ها نیز اطمینان نمیکنم.

تو نبودي و من با عشق نا آشنا بودم
♥
تو نبودي و در نهان جانه دلم جايت خالي بود
♥
تو نبودي و باز به تو وفادار بودم
♥
تو نبودي و جز تو هيچ كس را به حريم قلبم راه ندادم
♥
و تو آمدي از دور دستها
♥
از سرزمين عشق
♥
تو مرا با عشق آشنا كردي
♥
با تو تا عرش دوست داشتن سفر كردم
♥
تو مفهوم عاشق  بودن را به من آموختي
♥
با تو كامل شدم
♥
با تو بزرگ شدم
♥
با تو الفباي عشق را آموختم
♥
نداي قلب عاشقم را به گوش همه رساندم
♥
به تو و كلبه عاشمان باليدم
♥
تو نيمه گمشده ام شدي
♥
حال كه اين چنين شيفته توام باش تا در كنارت آرامش بيابم
♥
حتي براي لحظه اي از من جدا نشو
♥
بدون تو دستم سرد است
♥
بدون تو آغوشم تهي و لبريز درد است
♥
به حرمت عشقمان
♥
به حرمت لحظات زيبايمان
♥
مرو كه بي تو من هيچم
♥
بمان با من
♥
بدان كه تا ابد نام تو بر قلبم حک شده
♥
بدان كه عشقمان هميشه پاك خواهد ماند
♥
به وفايم ايمان داشته باش
♥
تا به تو نشان دهم معني واقعي واژه عشق را

تو برزخه نبودنت یه عمریه که اســـــــیرم

با این همه غصه و غم تنهام نذار من می میرم

تنــــهام نذار من می میرم قســــــــم به قلبه خسته ام

رحمی بکــــــــن به این دلـــــــــم به این دله شـــــــکســـــــته ام

تنهام نذار من می میرم عشقـــتو پس نمــیذارم

حتی واســــــه یه ثانیه طاقـــــــــــــت دوری نــــــدارم

تنهـــام نذار من می میــــــــرم نمی تونـــــــم جون بگـــــیرم

نمی تونـــــم یه لحظـــــــه هم بی تـو باشـــــــــــمو نمیــــــــــــــرم

عشقم

 از من نپرس چقدر دوستت دارم

 اينجا در قلب من حد و مرزي براي حضور تو نيست

 به من نگو که چگونه بي تو زيستن را تمرين کنم

 مگر ماهي بيرون از آب ميتواند نفس بکشد    

مگر مي شود هوا را از زندگيم برداري و من زنده بمانم

 بگو معني تمرين چيست

بريدن از چه چيز را تمرين کنم

 بريدن از خودم را

مگر هميشه نگفتم که تو هم پاره اي از تن مني

 از من نپرس که اشکهايم را براي چه به پروانه ها هديه مي دهم

 همه مي دانند که دوري تو روحم را مي آزارد

تو خود پروانه ها را به من سپردي که ميهمان لحظه هاي بي کسي ام باشند

 نگاهتت را از چشمم برندار مرا از من نگير

هواي سرد اينجا رو دوست ندارم

 مرا عاشقانه در آغوش بگير که سخت تنهام